​
Lees wat anderen van ‘Routeplanner door de jungle van kanker’ vinden:
“Een openhartig boek, waarbij een ieder een realistische inkijk krijgt in een leven met kanker. Evelien weet op een fantastische manier de positiviteit in het leven uit te vergroten en haar nieuwe weg te vinden.Ook als je geen kanker hebt (gehad) is het boek zeer inzichtgevend en inspirerend.”
S. de la Mar - GZ psycholoog
​
“Hoe moeilijk is het om een zwaar onderwerp als borstkanker onder het licht te brengen, zonder dat het “topzwaar” wordt. Evelien deed dit op een manier die weinig schrijvers zullen evenaren. Vooral het verweven van haar eigen borstkankertraject en heel veel humor deed mij het boek verslinden. Als “survivor” herkende ik veel en las ik ook weer veel nieuwe dingen. Ook dingen waar ik heel bij van werd.”
Y. Werson
​
“Als je vriendin kanker krijgt heb je geen idee wat ze nou eigenlijk allemaal voelt en meemaakt. Dit boek geeft realistisch verslag van alles wat je meemaakt als kankerpatiënte. En, knap!, op humorvolle wijze beschrijft de schrijfster haar ups en downs. Geeft tips over eten en drinken. Assertief zijn. Over verschillende therapieën. Sommige dingen overkomen je. Hoe ga je met dit vreselijke gegeven zo goed mogelijk om? Voor mij als mee-lijdende een goed prettig leesbaar boek. Het haalt kanker uit de taboe sfeer. Maakt dingen bespreekbaar. Voor een kennis die helaas wel borstkanker heeft en dit boek van me kreeg, is eea herkenbaar en een steun in de rug.”
M. Konings
Dit boek brengt geluk
Wat vind je nou écht belangrijk?
Dit boek helpt je bij het beantwoorden van die vraag en zet je aan om dat ook te gaan doen.
‘There is no road to happiness. Happiness is the road.’
- Thich Nhat Hanh -
​
Deze quote doet het altijd goed op Instagram of Facebook en geeft een lekker gevoel. Wie wil er nou niet dat ‘happiness the road’ is?
Ik was die ‘happiness is the road’ kwijt. Trouwens de ‘road to happiness’ ook. Heftige kankerbehandelingen hadden als een vloedgolf mijn wegen weggevaagd en mij meegesleurd in een modderstroom.
Doodmoe, angstig en beschadigd was ik. Ik, die altijd zo stoer was, de wereld rondvloog, een succesvol slippermerk in de markt had gezet naast een fulltimebaan en leefde volgens het motto ‘willen is kunnen.’ Ik herkende mezelf niet meer, wist niet meer wat ik wilde en was niet alleen de weg kwijt, maar ook mezelf.
‘Je ziet het pas als je het doorhebt.’
​
- Johan Cruijff -
Ik ben in verwerkingstherapie gegaan bij het Helen Dowling Instituut. Ik had een ervaren fijne psychologe die al heel wat kankergevallen als ik had begeleid. Ze gaf me een eerste eyeopener met de zin ‘Jij mag je leven invullen zoals jij dat wilt, wat zou je willen?’. Ik had geen idee, vooral ook omdat ik niet wist wat ik nog kon, maar ze maakte hiermee wel de deur van de gevangenis in mijn brein open waar allerlei belemmerende gedachten me vasthielden. Na die sessie had ik voor het eerst sinds lange tijd weer een gevoel van vrijheid. Ik ben ermee aan de slag gegaan. Was ik nog dezelfde Evelien? Ik las allemaal boeken die antwoorden gaven op de vraag ‘wie ben ik?’, boeken over de werking van onze hersenen en mindfulness. Wat een fascinerende wereld! Ik begon ook steeds regelmatiger te mediteren en kwam steeds iets dichter bij mezelf en de ‘happiness is the road.’
​
Op een dag zag ik 'het'
Mijn beide ogen gingen open in een meditatie van Deepak Chopra. Ik begreep ineens dat er twee vormen van mezelf in mij huisden: Evelien en Egolien. Ik zag welke taken ze hebben en hoe ik mijn leven kon verbeteren zonder de oude vertrouwde wilskracht.